ما به عنوان یک انسان متعهد هستیم که به طور دائم و مستمر به رشد جسم، ذهن و روان خود بپردازیم. ما از زندگی لذت می بریم بدون اینکه به خود و دیگران آسیب بزنیم یا مرتکب کاری ناشایست شویم.

ما به نیکی و فضیلت خرد و علم و هنر انسان ها بیش از قدرت و سمت و ثروت آنها اهمیت می دهیم. ما کرامت انسانی خود و دیگران را همیشه حفظ می کنیم و هرگز از دیگران به عنوان وسیله ای برای رسیدن به اهداف خودخواهانه خود استفاده ابزاری نمی کنیم.

ما به عنوان یک انسان فرهیخته همواره میان واقع بینی و آرمان گرایی، عقل و عاطفه تعادل لازم را بر قرار می کنیم. آرمان گرایی به زندگی ما معنا و مفهوم می دهد ولی مشروط به نگاه منطقی و عقلانی است. ما همواره عواطف و احساسات خود را در محدوده شناخت عقلانی از واقعیت توسعه می دهیم.

ما به جای ترسیدن از ناشناخته ها و فرهنگ ها و انسان های متفاوت، آنها را با نیروی عقل و علم می شنویم و منصفانه نقد می کنیم و با شنیدن توصیه های حکیمانه دیگران و تسلیم بودن در برابر حق بر غنای وجودی خود می افزاییم.

ما کوچه، محله، شهر، کشور و سیاره خودمان را دوست داریم و خود را بخشی تفکیک ناپذیر از بشریت و کل هستی می دانیم. هر آسیبی به این کلیت در واقع آسیب به خود ماست و نسبت به آن حساس هستیم.